Jo Wijgman "Een leven in het teken van De Graafschap".

Hij mocht het 40-jarig jubileum helaas niet meer meemaken. In oktober 1993 overleed Jo Wijgman na een ernstige ziekte op 81-jarige leeftijd. Wat was hij er graag bij geweest! De Graafschap was immers zijn grote liefde. Meer dan twintig jaar was Wijgman met grote toewijding actief voor 'zijn' club. Eerst zeventien jaar als secretaris, later nog vier jaar als coördinator (nu beter bekend als: manager voetbalzaken.) Een Graafschapper in hart en nieren. 


Hieronder een gedeelte uit het verslag zoals het werd gepubliceerd in het boek: "De Graafschap tussen Toen en Nu". © 1995 VBV De Graafschap in samenwerking met het Gelders Dagblad (De Gelderlander).

Tevens privé foto's van: E. Wijgman (kleinzoon).


Graafschap seizoen 56-57, met links: Jo Wijgman

Jo Wijgman werd geboren 31 december 1911 in Gaanderen en voetbalde in zijn jeugdjaren voor GVV uit Gaanderen, het latere VVG'25. Eenmaal verhuisd naar de Doetinchemse wijk Oosseld kwam hij uit voor de v.v.Ooseld. Hij bekleede al vanaf 1935 de functie van secretaris. Het besturen zat Jo Wijgman al vroeg in het bloed. Hij werd ook scheidsrechter en haalde binnen drie jaar de derde klasse Oost. 

Toen de contouren van het betaalde voetbal en dus ook van De Graafschap zich begonnen af te tekenen was Jo Wijgman één van de eersten die besefte dat daarvoor in Doetinchem een vruchtbare bodem aanwezig was. De publieke belangstelling van de amateurclubs in Doetinchem was niet om over naar huis te schrijven, bij zijn eigen club Oosseld was het zelfs zeer matig. "We verkochten maar voor 50, 60 gulden per wedstrijd aan kaartjes", verzuchtte Jo wel eens. Na de invoering van het profvoetbal in 1954 eiste de KNVB in 1955 dat de betaalde clubs ook een amateurafdeling dienden te hebben. Doetinchem, VIOD, Gaanderen en Oosseld spraken met De Graafschap; Doetinchem en Oosseld bleven eerst over. In een later stadium haakte Doetinchem alsnog af (hoewel de meerderheid van de leden voor was) en bleef Oosseld over om als 'aanhangsel' van De Graafschap te gaan fungeren. In het eerste seizoen was Jo Wijgman nog voorzitter van de amateurtak binnen De Graafschap. Toen de club samensmolt tot een NV, werd hij secretaris.

Op dringend verzoek van de toenmalige voorzitter Walther Fackeldey, die bij De Graafschap een professionele organisatie wenste neer te zetten, kwam Wijgman vanaf 1973 in vaste dienst als coördinator. Wijgman had daar helemaal niet op gerekend, toen Fackeldey dat eind 1972 aan hem vroeg of hij in vaste dienst wilde komen.
Wijgman, die van beroep magazijnchef was, hoefde geen moment na te denken. Een baan bij De Graafschap: zijn grote wens ging in vervulling! Op de vraag hoeveel hij wilde verdienen kwam het enige antwoord dat bij Wijgman paste: "Och, als het maar niet minder is dan ik nu verdien." Jo was en bleef een bescheiden mens. Ook was hij zuinig. Zuinig zijn, dat stond bij Jo altijd voorop. Een zeer goede eigenschap overigens.
Samen met Fackeldey en de toenmalige trainer Piet de Visser hielp Wijgman een stevig fundament te leggen voor de succesvolle periode in de jaren zeventig. De club werd toen helemaal op de kop gezet.


Bestuur De Graafschap april 1971, met  v.l.n.r. De heren Zonderland, Wijgman, Vollema, Fackeldey, Aalders, Wiggers en Kettelarij.
 
Toch, in zijn hart, bleef Jo Wijgman een amateur onder de profs. In de goede zin des woords. Noem me maar 'een manusje van alles' zei hij als ze naar de functie vroegen. Hij was wars van franje, hield niet van dat officiële gedoe, van opgeblazen toestanden, van mensen die belangrijker willen doen dan ze zijn. Jo Wijgman was een toonbeeld van eenvoud, hij hield van de gewone man en stond het liefst in de kantine tussen het 'gewone' volk. Een bekend verhaal is dat Wijgman kaartjes, die eigenlijk bestemd waren voor bestuursleden, stiekem uitdeelde aan vrienden en kennissen.

Jo Wijgman maakte dus heel veel ups en downs bij De Graafschap van nabij mee. Gemakkelijk heeft de club het lang niet altijd gehad.


In de jaren zestig leidde De Graafschap zelfs een zorgelijk bestaan. Veel geld was er niet, de prestaties waren niet best. Maar begin jaren zeventig werd het sein gegeven voor een adembenemende opmars die in het hele land met bewondering werd gevolgd. Promotie naar de hoogste afdeling, iets wat nog nooit in het bestaan van De Graafschap was voorgekomen. Onder leiding van trainer Piet de Visser, werd via de zojuist geïntroduceerde na-competitie, promotie een feit. Het eerste jaar was meteen NIET het laatste. 
Ook bij contract besprekingen, en aantrekken van nieuwe spelers was Jo Wijgman altijd aanwezig (zie onderstaande foto). Vele nieuwe spelers leerden zo Jo Wijgman kennen als een eerlijk en goed bestuurder.
Het contract met Gerrie de Jonge is getekend... v.l.n.r. trainer Piet de Visser, Gerrie de Jonge, voorzitter Schouten en coördinator: Jo Wijgman. 
Thuis, aan de Kievitlaan in Oosseld, was De Graafschap altijd hèt gesprek van de dag. Jo en z'n vrouw doken altijd het verleden in en kwamen met prachtige verhalen op tafel. Wijgman wist over elke speler, elke trainer, elk bestuurslid wel iets te vertellen. IJssennagger, Huber, Poulus, Engel, Jones, Teunissen, Zonderland, Van Lingen, De Visser dat waren de trainers die Wijgman meemaakte. Roodbergen, Pet, Heilbron, Tromp, Fackeldey, Schouten waren de voorzitters. En dan de tientallen spelers die Wijgmans revue passeerden... Als Jo de selecties naliep waren de anekdotes niet meer te tellen. Over iedereen wist hij wel iets te vertellen.

Over Joop Hartjes, het kanon uit Doesburg, over Chris Hartjes, het grootste talent dat De Graafschap ooit bezat, over Guus Hiddink, het gezicht van De Graafschap (en tevens gekozen tot 'Graafschapper' van de eeuw!), over Egbert ter Mors, die plotseling kwam overwaaien vanuit Essen, over die fantastische 1-0 wedstrijd tegen Ajax in het eerste eredivisie jaar, en natuurlijk de 5-7 tegen Feijenoord, over... ja, waarover eigenlijk niet.
Het opvallende was dat Wijgman altijd het positieve eruit haalde. In gesprekken en interviews met de OostGelderse media liet hij zich nimmer beledigend of denigrerend over De Graafschap of Graafschappers uit. Soms was er best aanleiding toe, maar kritiek hield hij voor zich, alleen via ingezonden brieven kon hij wel een mening over bepaalde zaken kenbaar maken, die rechtgezet moesten worden.


Jo Wijgman werd diverse keren in de bloemen gezet voor zijn verdiensten. Van de KNVB kreeg hij de zilveren en gouden speld, door De Graafschap werd hij tot Lid van Verdienste benoemd.
Hij was voor eeuwig besmet met het Graafschap-virus. Men zegt wel eens dat zijn hart een vorm van een G had. Tot het laatst toe was hij bezig met zijn club, sprak hij erover en dacht hij eraan. Hij bezocht de thuiswedstrijden altijd, wandelingen leidden steevast richting Vijverberg, als hij in de binnenstad mensen tegenkwam was De Graafschap onderwerp van gesprek.

Een pose die kenmerkend was voor Jo Wijgman, met sigaret...
Walther Fackeldey: "Wijgman heeft voor De Graafschap zeer veel betekend. Zijn kwaliteit heeft hij geheel aangewend voor De Graafschap en daar heb ik grote bewondering voor. Hij en z'n familie waren gebonden aan en verbonden met de club. Voor mezelf was het ook heel prettig. Ik werd niet gehinderd door veel kennis van het voetbal, dus ik vond het wel goed dat Jo er was". "Als coördinator opereerde hij vooral tussen bestuur en spelers in. Jo was in principe op de hand van de spelers maar vertaalde dat op een goede manier richting bestuur. Hij deed bij de contracten altijd de voorbesprekingen. Hij begreep bestuur èn spelers. Voor ons was het prettig dat hij zuinig was. Voor zichzelf, voor de club. Jo was tégen al die exorbitante salarissen. Dat was nu eenmaal tegen z'n gevoel in. Die titel van manager vond hij ook maar niks. Manager: dat was te hoog. Toen heb ik de naam coördinator bedacht. Daar kon hij mee akkoord gaan". 

Tot 2 jaar voor zijn overlijden was Jo Wijgman nog altijd op de Vijverberg te zien, hier op de foto links in gezelschap van o.a. Hans Kraay, Guus Hiddink, en daarvoor Piet Schrijvers. Dit alles op 27 april 1991 bij de wedstrijd: De Graafschap - Helmond Sport 3-1. Promotie naar de Ere-divisie is een feit... 

Al met al is Jo Wijgman heel belangrijk geweest voor De Graafschap. Hij beheerste het métier. Hij kon prima met de pers, hij kon het goed vinden met al die vrijwilligers en hij begreep het bestuur. Een perfecte vent, dus. Hij deed er alles voor. Jo Wijgman was tot in de laatste levensuren betrokken bij De Graafschap.


En dat het Graafschap-virus in de familie zat blijkt wel uit het feit dat zijn oudste zoon: Joop Wijgman jaren betrokken is geweest bij De Graafschap; als vrijwilliger tijdens thuiswedstrijden, ontving hij het arbitrale trio. Dit heeft hij tot zijn dood op 17 oktober 2019 gedaan.

De Graafschap heeft zowel Jo als zijn zoon op passende wijze een eerbetoon gegeven, 1 minuut stilte voor een thuiswedstrijd. Hier een filmpje van de minuut stilte van zijn zoon Joop Wijgman voor de thuiswedstrijd De Graafschap - FC Dordrecht (5-0) op vrijdag 25 oktober 2019...


Hier ook nog een artikel over Joop Wijgman in De Gelderlander: "De Graafschap verliest in Joop Wijgman (83) supervrijwilliger" door Raymond Willemsen.


Voor meer INFO kunt u mij natuurlijk altijd een e-mailtje sturen. 
Kijk voor meer informatie over De Graafschap op de officiële site
Meer links over De Graafschap zie je op: De Graafschap Startpagina.



Of kijk op superboeren.nl - Dé officiële site van de supportersvereniging Vriendenkring 'De Graafschap'